Artykuły zebrane w książce łączy zasada komplementarności czytania tekstów kultury, jak również  interpretacyjnego drążenia każdego z nich. Znalazły się tu części poświęcone retoryce obrazu malarskiego i literackiego, filozofiom tekstów kultury, sposobom budowania iluzji w dziełach artystycznych, magiom: słów, detali, fraz poetyckich, form, linii i kolorów plastycznych.
Polonistyka w kontekście tradycji i nowoczesności, pytania o aksjologię, metodologia odbioru narracji zarówno w tekście literackim, jak i malarskim, czy wreszcie kwestia literatury „trudnej” w edukacyjnym dyskursie – oto kolejne problemy, które przedstawiono.
W dawnych i nowych dialogach poszukuję odpowiedzi na zasadnicze pytania: kim jest pisarz, artysta?, jaki jest świat?, czy i w jaki sposób można odczytać zapieczętowane sensy, myśli oraz ulotne chwile wyobraźni dzieł kultury, sztuki, filozofii? Jak utrwalić „zobaczone” w poezji, a jak opowiedzieć historie „zapisane” w malarstwie?
Sztuka bliskiego budowania dialogu z dziełem literackim i plastycznym, a co za tym idzie – myślenie, czytanie, patrzenie, opowiadanie obrazów, które prowadzi do zrozumienia i przeżycia, to główna idea, na której zbudowana jest narracja tej książki.