Projekt zatytułowany Laboratorium interpretacji mieści się w szeroko pojętej przestrzeni polonistyki multimodalnej, sytuując ją między dziedzinami i dyscyplinami naukowymi, na pograniczu nauk humanistycznych i artystycznych, społecznych i technicznych, między filozofią, literaturoznawstwem i nauką o sztuce – w tym sztuce filmowej, teatralnej, fotograficznej, muzycznej czy malarskiej lub szerzej plastycznej. Splata je interdyscyplinarnie, zarówno w ścisłej, jak i możliwej korespondencji, zawsze jednak sytuuje pole zainteresowań i pracy w bliskiej relacji wobec innych tekstów kultury. Drogi czy też ścieżki badawcze prowadzą więc od tekstów i obrazów, w tym fotografii, obrazu malarskiego, rzeźby, sztuki performance’u aż po metawers. Laboratorium interpretacji łączy zatem to, co wizualne i to, co werbalne.
Dialogiczny charakter prowadzonych badań ma zarówno wymiar teoretyczny, jak i projektowy, bowiem we współpracy z rozmaitymi instytucjami kultury i nauki oraz młodymi badaczami (studentami i uczniami) wiedzie ku uchwyceniu, zdefiniowaniu i wypracowaniu nowego wymiaru odbioru tekstów kultury, ściśle zintegrowanego z nowoczesnymi sposobami partycypacji i doświadczania multisensorycznego. W tym względzie nowoczesne koncepcje i teorie stały się inspiracją dla myślenia o procesie interpretacji jako indywidualnym spotkaniu z tekstem, artefaktem, obiektem czy eksponatem. Laboratorium interpretacji jest więc strukturą, w której na pierwszym planie realizowana jest indywidualna, jednostkowa lektura. Natomiast jej nadrzędną kategorią staje się uważność oraz dotykanie cudzego doświadczenia. Ta osobista perspektywa oglądu stanowi jednak nie mniej istotny element niż kategoria narracji, wpleciona w sam tekst kultury, jak i wpisana w proces uruchamiania jej w dialogu. Wobec powyższego zagadnienie odbioru i rozumienia literatury poszerza się o nowe sposoby jej doświadczania. Mowa tu zwłaszcza o multimedialności, multisensoryczności i kinestetyce oraz partycypacji skoncentrowanej na interaktywnych działaniach.
W laboratorium interpretacji mieszczą się zarówno spotkania z twórcami (np. malarzami, fotografami czy poetami), ale także wizyty studyjne w atelier artystów, laboratoriach badawczych czy przestrzeni muzeów oraz warsztaty badania formy werbalnej i wizualnej. Wszystkie te aktywności mają jedno zasadnicze zadanie – wzbogacenie kompetencji interpretacyjnych uczestników spotkań. Przed tym jednak – postawienie ich w sytuacji zbliżenia wobec aktu twórczego. Niejednokrotnie stanowią one także istotny element inspirujący samych artystów i twórców. Dlatego działania w obrębie laboratorium interpretacji skupione są zwłaszcza wokół takiego zagadnienia jak empiria, a więc wejścia w tekst i obraz oraz ich technikę, docieranie w głąb rzeczy i struktur je tworzących, a także sposoby ich działania. W takim znaczeniu laboratorium interpretacji to równocześnie laboratorium innowacji, zaangażowania i otwartości. Wyjście naprzeciw doświadczeniu i płynącej z niego refleksji stanowi w istocie element konieczny na drodze do poszukiwania i przeformułowywania obecnego języka humanistyki. Co za tym idzie, w tej odkrywczej wędrówce konieczne staje się wejście w przestrzenie immersji, które możliwe są poprzez spacery po i w przestrzeni dzieł, a także interaktywny charakter ich doświadczania. Dzięki eksplorowaniu i poczuciu sprawczości tym mocniej odbiorca (partycypant) może dowiadywać się i pytać o sensy, formę, technikę działania i oddziaływania, a także warsztatowość dzieła. Wszystko to po to, aby mógł odkryć w końcu samego siebie.
